Παρασκευή, 11 Ιουλίου 2025
Δεν ήταν μια συνηθισμένη Παρασκευή. Ξύπνησα το πρωί και ο ήλιος από το παράθυρο ήταν λίγο πιο ξεχωριστός, πιο φωτεινός. Συνειδητοποίησα ότι είναι μέσα Ιουλίου. Κάποια πουλιά χαιρετούσαν το ένα το άλλο, η μυρωδιά του καφέ δεν ήταν σαν εκείνη της Δευτέρας και η γειτόνισσα με την τσιριχτή φωνή δεν ήταν για κάποιο λόγο τόσο ενοχλητική. Έπιασα τα μαλλιά μου, ανακατεμένα όπως ήταν από τον βαθύ ύπνο μου γεμάτο αλλόκοτα όνειρα, γέμισα το μπολ μου με δημητριακά και γάλα, όπως κάθε πρωί κάνω, και το στόλισα με μερικές σταφίδες. Δεν άνοιξα την τηλεόραση. Ήθελα να ακούσω την ησυχία αυτού του πρωϊνού, που θύμιζε εκείνα τα πρωινά μπροστά στο σπίτι στη θάλασσα όταν ήμουν μικρή. Που έπινα το γάλα μου και άκουγα το κύμα καθώς χτυπούσε στην άμμο και της άλλαζε κάθε δευτερόλεπτο το σχήμα. Φόρεσα ένα χρωματιστό σορτσάκι, με λευκά και γαλάζια σχέδια και μια μπλούζα λευκή που τόνιζε το λιγοστό μαύρισμά μου. Πήρα το λάπτοπ μου και κατέβηκα στο κέντρο. Κάθισα στο αγαπημένο μου μαγαζί, μέσα σε δέντρα και ηρε...
