Η μαύρη γάτα
Πάντα ήθελα μια μαύρη γάτα. Πάντα τις έβλεπα στις γωνιές των δρόμων να με κοιτάνε, να παίζουν, να τρώνε, να νιαουρίζουν. Και έβλεπα και πολύ κόσμο να τις κοιτάει. Άλλοι με αποστροφή και άλλοι έφτυναν τα ρούχα τους. γρουσουζιά γαρ. Ένας αστικός μύθος που ακούμε από παιδιά. Που μας έμαθαν να πιστεύουμε. Και θα μάθουμε στα παιδιά μας να πιστεύουνε. Ότι αν δεις μια μαύρη γάτα στη μέση του δρόμου, κάτι κακό θα συμβεί. Γύρνα από την άλλη, κάνε στο σταυρό σου. Μια μαύρη γάτα. Μια γάτα παρεξηγημένη. Τι να σκέφτεται άραγε αυτή; Τι να λέει μέσα της; Εγώ λοιπόν την θεωρώ παρεξηγημένη. Ξέρω ότι πιστεύει στον εαυτό της. Ξέρει ότι και αυτή σαν τις άλλες γάτες θέλει να παίξει, να την πάρουν αγκαλιά, να αποκτήσει μια οικογένεια. Να κάνει φίλους. Να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Να είναι ανεξάρτητη αλλά να χώνεται σε μια αγκαλιά που θα την γεμίζει. Να ξενυχτάει τα βράδια αλλά να ξέρει ότι στο σπίτι της υπάρχουν άνθρωποι που την αγαπούν. Να μπορεί να φοράει ό,τι θέλει, κορδέλες στα μαλλιά, μαύρα ...
