Σουφραζέτες και "καθάρματα"

Ή αλλιώς περί πολιτικής ορθότητας και φεμινισμού.

Το θέμα είναι λεπτό και έτσι θα το προσεγγίσω απάλαφρα. Όπως πάντα συνηθίζω να κάνω.

Η μέρα της γυναίκας πέρασε, και άκουσα πολλά. Μία μέρα αφιερωμένη σε πολλά. Στις γυναίκες, στη χειραφέτηση, στην ισότητα, στον φεμινισμό. Λέξεις που βομβαρδίζουν το μυαλό του φύλου αυτού, αναζωπυρώνοντας τον εγωισμό του. Μία άνιση μάχη που χάνεται καθημερινά, η λέξη άνθρωπος που είναι γένους αρσενικού. 

Ο λεγόμενος αγώνας ουδετεροποίησης κάθε μίας λέξης που θυμίζει κατάλοιπα φαλλοκρατισμού. Θα αυτοπροσδιοριστώ ως άτομο γιατί το ουδέτερο είναι συμπεριληπτικό. 

-Ας αλλάξουμε κάθε μία λέξη από κάθε θεσμικό κείμενο τούτης της Χώρας, οι λέξεις μιλάνε, οι λέξεις έχουν δύναμη να αλλάξουν πολλά.

Πράγματι, άποψη σεβαστή. Ας φτιάξουμε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Ένα όμορφο περιτύλιγμα χρυσόσκονης, άριστα τοποθετημένο πάνω σε ανοιχτές πληγές.

Μήπως κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Άκρατος μανιχαϊσμός ή είναι η ιδέα μου;

Είμαι φεμινίστρια και το αποδεικνύω κάθε μέρα. Δε φοβήθηκα ότι θα αποτύχω επειδή είμαι γυναίκα. Δεν σκέφτηκα ουδέποτε ότι το Σύνταγμα δεν μου επιτρέπει να εκλεγώ πρόεδρος της δημοκρατίας ακριβώς επειδή έχει αποτυπωθεί στο αρσενικό γένος, ή ότι το αξίωμα αυτό προορίζεται για άρρενες πολίτες.

Δεν αντιλέγω. Τα πράγματα πια έχουν αλλάξει. Δεν ζούμε στο Σύνταγμα του '75. Θα μπορούσε μία τέτοια αλλαγή να γίνει και θα ήταν μάλιστα θεμιτή αν όχι επιβεβλημένη. 

Τον εργοδότη, τον πατέρα, τον σύντροφο, τον εξεταστή, τον συνάδελφο, τους πραγματικούς "εχθρούς" μίας σύγχρονης σουφραζέτας δεν θα τους αλλάξει ένα άρθρο του Συντάγματος. Η νοοτροπία δεν είναι τυπικό προσόν ή (να το πω και νομικά) τυπικό ελάττωμα μίας προσφυγής που θεραπεύεται. Τα πράγματα έχουν βαθύτερες ρίζες και δεν αλλάζουν με μία πανηγυρική ανακοίνωση. Η Λυσιστράτη σίγουρα θα συμφωνούσε (ὀλίγον αὐτῶν μοι μέλει. οὐ γὰρ τοσαύτας οὔτ᾽ ἀπειλὰς οὔτε πῦρ ἥξουσ᾽ ἔχοντες ὥστ᾽ ἀνοῖξαι τὰς πύλας ταύτας, ἐὰν μὴ ᾽φ᾽ οἷσιν ἡμεῖς εἴπομεν) 

Και αν το δούμε και λίγο διαφορετικά, προσπαθούμε να πετύχουμε μια πραγματική ισότητα, άριστα προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες κάθε γένους, ή μήπως να ικανοποιήσουμε το εγώ μας ("να τους βγάλουμε το μάτι") ;