Οδυσσέας, Λυσιστράτη και Ιούδας

 

Τελικά, πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας;

Από μικρή πάντα μου έλεγαν ότι είμαι πολυπράγμων. Ένας σύγχρονος Οδυσσέας. Πολυμήχανη, έξυπνη, δραστήρια. Μουσική, χορός, κολύμβηση, ξένες γλώσσες, κοινωνική ζωή, διάβασμα. Όλα χωρούσαν στο πρόγραμμα. Πυγμή, μέχρι τελευταίας πτώσης. «Χρειάζομαι δύο αγόρια να μετακινήσουμε ένα θρανίο». (Ακούγεται σύρσιμο καρέκλας και η Χρυσάνθη, σαν προφήτης Λυσιστράτη σηκώνεται όρθια).

Το μοτίβο αυτό συνεχίστηκε. Σχολή, διάβασμα, κοινωνική ζωή, δουλειά, μεταπτυχιακά, πισίνες, φίλοι, ξενύχτια. Χρόνος διπλάσιος, ένα γραμμένο ημερολόγιο πάνω σε κατακρεουργημένες σελίδες. Γραμμένες  με ανεξίτηλο μελάνι (όπως λέγαμε παλιά).

Το μυαλό, λένε, είναι εύθραυστο. Μια λεπτή γραμμή. Αν την ξεπεράσεις, τελείωσες. Πότε άραγε έκανες κάτι για σένα και όχι επειδή στο επέβαλαν κοινωνικά; Και φυσικά, δεν μιλάω για πραγματική πίεση. Είναι μια «φωνούλα», βαθιά ριζωμένη στο μυαλό μας, σαν άλλο Φροϋδικό «υπερεγώ», που μας λέει τι να κάνουμε. Μια ακούσια αναπνοή.

Το μυαλό, λένε, είναι εύθραυστο. Μια λεπτή γραμμή. Αν την ξεπεράσεις, τελείωσες.

Πόσες φορές είπαμε «θα το κάνω, αφού μπορώ;» Ή θα το κάνω, αφού τα καταφέρνω. Κάποια στιγμή χάνεις το μέτρημα και ξεχνάς να κοιτάξεις πίσω.

Θυμάστε εκείνο το δωδεκάχρονο κορίτσι με το χιλιοϋπογραμμισμένο βιβλίο ιστορίας; Που όλο βιάζεται; Μπορεί όχι, αλλά εγώ το θυμάμαι.

Σαν μεγαλύτερή του τι έκανα άραγε για αυτό; Εκπλήρωσα τα όνειρά του; Το έκανα χαρούμενο. Του πήρα ένα δώρο; Ένα όμορφο κολιέ με θαλασσιές πέτρες; Του χάρισα το πολυπόθητο πτυχίο νομικής; Του έδειξα πόσο ικανό είναι; Του έμαθα να εκτιμάει αυτά που έχει; Ή το έκανα άπληστο, σαν άλλος «Ιούδας» ή «Πολύφημος». Τελικά, Οδυσσέας, Λυσιστράτη ή Ιούδας. Ποιον ρόλο θέλετε σήμερα να ενσαρκώσω; Γιατί όχι το δωδεκάχρονο κορίτσι με το χιλιοϋπογραμμισμένο βιβλίο ιστορίας;

Πόσα χρόνια άραγε θα ανταγωνίζεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό;

Γιατί, αληθινά, αυτόν συναγωνίζεσαι. Κανέναν άλλον.

Για να κολυμπήσεις στη πισίνα, μπαίνεις στο νερό, διαλέγεις διαδρομή και ξεκινάς. Προθέρμανση, 100 ελεύθερο, 100 πεταλούδα κ.λπ. Είσαι εσύ, το νερό και η αντίσταση. Κανένας άλλος. Άρα, ποιον πολεμάς; Τον Οδυσσέα, που σου έμαθε πεταλούδα; Τη Λυσιστράτη, που σου είπε ότι μπορείς να βγάλεις τα δύο χιλιόμετρα; Ή τον Ιούδα, που μια μέρα σε πρόδωσε; Μήπως πολεμάς το δωδεκάχρονο κορίτσι με το χιλιοϋπογραμμισμένο βιβλίο ιστορίας;

Σκέψου το.