Καλοκαίρια εξεταστικής

Αυτά τα τελευταία βράδια της εξεταστικής του Ιουνίου.

Νύχτες που νοσταλγείς το προηγούμενο ξέγνοιαστο καλοκαίρι, πάνω από ένα βιβλίο ποινικού. Νύχτες που δεν κοιμάσαι καθώς όνειρα από διοικητικές συμβάσεις σε στοιχειώνουν. Ορισμοί, παλιά θέματα και πρακτικά, η στριμμένη που σε έκοψε με 4,5. Ξενύχτια, καφέδες (ναι εκείνους τους αχτύπητους φραπέδες), ζέστη... αφόρητη ζέστη.

Άγχος δεν θα πω ότι έχω. Είναι μία σύνθετη ψυχολογική κατάσταση που μπορεί να σε οδηγήσει μαθηματικά στην παράνοια. Αν είσαι και συ από εκείνους τους τύπους που σηκώνονται στη μέση της νύχτας για μία αναλαμπή σχετική με τις προσφυγές... welcome to the club!

Αλλά όπως είπα, είναι τα τελευταία βράδια. Λίγες βδομάδες προτού αυτό το βασανιστήριο, εμπνευσμένο από εκείνα του μεσαίωνα, λάβει τέλος.

Και μετά; ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ! Μία λέξη που αγαλιάζει την ψυχή κάθε φοιτητή. Αποτελεί κίνητρο για αυτόν να σηκωθεί το πρωί να δώσει εκείνο το μάθημα που διάβασε μόλις 1 απόγευμα (μιας και το πρωί κοιμόταν από τις ποτάρες της χθεσινής εξόδου).

Παραλίες, μπάνια, ξενύχτια με τους κολλητούς, βόλτες με καλοκαιρινούς έρωτες. Ταξίδια σε νησιά, πάρτυ σε παραθαλάσσια μπαράκια, αυγουστιάτικα φεγγάρια.

Το πρώτο καλοκαίρι ως φοιτήτρια, ως ενήλικη. Το πρώτο καλοκαίρι που θα είμαι τουρίστρια στην ίδια μου την πόλη. Μακριά από υποχρεώσεις. Μακριά από άγχος. Μακριά από στεναχώριες και απογοητεύσεις. Κοντά σε αυτούς που θέλω να είμαι πραγματικά.

Μια αγάπη για το καλοκαίρι θα ’μαι κι εγώ να σου κρατώ δροσιά, στο χέρι να σε φιλώ.

Και σαν θα ΄ρθει το καλοκαίρι και σε ζητώ,  θα μείνει μόνο εν’ αστέρι να το κοιτώ.

Τα λέμε νότια...
-2:50 am-