Arrivederci Roma

Επιτέλους και εγώ έφτασα στην ηλικία να κάνω μόνη μου ταξίδια! Και το πρώτο από αυτά; Σε μία από τις ομορφότερες πόλεις  του κόσμου... τη Ρώμη!

Δεν θα σας πω πολλά για τα δαιδαλώδη αξιοθέατα, τις πελώριες πλατείες και τα αμέτρητα μαγαζιά. Τα γραφικά πεζοδρόμια, τους άπειρους περαστικούς και τα νεοκλασικά σπίτια. Αυτά νομίζω εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί από φωτογραφίες. Παρά τα κολοσσιαία αρχιτεκτονικά θαύματα που μπορείς να συναντήσεις σε αυτή την πόλη, αυτό που πραγματικά σε καθηλώνει είναι η αύρα που σου εμπνέει. Διαφορετική, μαγευτική, μεθυστική.

Μία απερίγραπτη ηρεμία, τόσο από το τοπίο, γεμάτο πράσινο που σε θαμπώνει, όσο και από τους ανθρώπους, καλοσυνάτους και ευδιάθετους, σε κατακλύζει. Μία άλλη γλώσσα, μία διαφορετική θρησκεία και μία ξένη ιστορία. Άνθρωποι με το δικό τους πολιτισμό, τα δικά τους ήθη και έθιμα, τραγούδια και παραδόσεις.

Περπατώντας στους δρόμους της Ρώμης νομίζεις ότι συμμετέχεις σε καμπάνια εταιρίας αρωμάτων!

Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο αλλά πράγματι, το Βατικανό με τις ατέλειωτες εκκλησίες και τις αριστοκρατικές τοιχογραφίες δεν είναι αυτό που θα με κάνει να επισκεφτώ για δεύτερη φορά αυτή την μαγευτική πόλη.

Δε θα είναι η λεγόμενη Fontana di Trevi και η ευχή που πολλοί από μας σαν αθώο και θαμπωμένο από τους θρύλους παιδί με ένα νόμισμα, κάναμε.

Είναι κάτι πιο βαθύ, πιο ιδιαίτερο, που ένας ανυποψίαστος τουρίστας δύσκολα θα καταλάβει.

Είναι και αυτό μία εμπειρία, μία σελίδα από εκείνο το βιβλίο των αναμνήσεων που μ’αρέσει να μνημονεύω. 

Μία εμπειρία ζωής, που σίγουρα όλοι αξίζει να βιώσετε.